در وهلهی اول، این سوال پیش میآید که چرا استخرها باید به اسکیمر یا کانال سرریز مجهز شوند؟ به منظور آنکه فیلتراسیون آب به طور کامل انجام گیرد، آب سطح استخر نیز باید جمع آوری شده و وارد خط مکش استخر شود. اما چرا؟ زیرا بسیاری از آلایندهها روی آب استخر شناور میمانند. اگر آب فقط از طریق درینهای اصلی تعبیه شده در کف استخر وارد خط مکش شود، آلودگیهای سطحی، فیلتر نمیشوند.
اسکیمرها و کانالهای سرریز، آب آلودهی سطح استخر را وارد سیستم فیلتراسیون میکنند. از آنجا که انتخاب نوع سیستم فیلتراسیون استخر بر ساختار کلی، هزینهی اولیه و کیفیت آب تاثیر میگذارد، به شما پیشنهاد میکنیم که قبل از ساخت استخر، تفاوت میان سیستمهای سرریز و سیستمهای اسکیمری را بدانید.
کانالهای سرریز
به کانالهای سرریز، کانالهای تخلیه یا شیارهای تخلیه نیز گفته میشود. این روش به لحاظ زمانی روش قدیمیتری به شمار میرود. در این سیستمها، آب سرریز شده از استخر به کانالهایی که دورتادور استخر قرار دارند، وارد شده و سپس به لولههای رابط منتهی به سیستم لوله کشی و تجهیزات فیلتراسیون هدایت میشود. در این روش، کانالهای سرریز برای جلوگیری از بروز مشکلاتی مانند تغییر سطح آب استخر به واسطه ورود و خروج شناگران باید سطح یکنواختی داشته باشند. به منظور حفظ ایمنی شناگران، این کانالها با گریل و گوشه گریل استخری پوشانده میشوند.
برای کسب اطمینان از سریز بهینه آب و اطلاع از اینکه آب استخر در سطح بهینه قرار دارد، معیارهای مختلفی مورد استفاده قرار میگیرد. در این روش نیز میتوان حجم آبی که به واسطه ورود و خروج شناگران از استخر خارج میشود را در یک بالانس تانک ذخیره نمود و آن را از طریق سیستم سیرکولاسیون به استخر بازگرداند. اندازه بالانس تانک، بر مبنای محاسبات مربوط به حجم آب جابه جا شده و بکواش فیلترها تعیین میشود.
البته به همراه سیستم بالانس تانک می توان از یک سیستم خودکار آب جبرانی نیز بهره گرفت و با استفاده از آن، سطح آب سیستم را در یک حداقل مقدار تعیین شده حفظ کرد. در صورت بکارگیری سیستم خودکار آب جبرانی، تنظیمات آن باید به گونهای انجام شود که مخزن متعادل سازی تا حداکثر ظرفیت پر نشود. زیرا در این صورت، ممکن است این مخزن هنگامی که هیچ کسی در آب نیست، پر شود و با ورود شناگران به استخر، دیگر ظرفیت نداشته باشد.
اسکیمر استخری
اسکیمر، همان طور که از نام آنها پیداست، به صورت یک صافی عمل میکند و آشغالهای بزرگی که روی سطح آب شناور هستند را به دام میاندازد. بدین ترتیب، از ورود آنها به خط لوله و مسدود شدن مسیر عبور آب جلوگیری به عمل میآید. علاوه بر این، از اسکیمر برای ایجاد خلا در خط مکش استفاده میشود.
اسکیمر، سادهترین یا ابتداییترین روشی است که برای تخلیه آب آلودهی سطح استخرها مورد استفاده قرار میگیرد. اسکیمرها در فواصل مشخص دور تا دور کاسه استخر تعبیه شده و مانند سرریزهای خود تنظیمی عمل میکنند که با تغییر سطح آب استخر فعال میشوند. به طور ایدهال، اسکیمرهای استخری برای استخرهای خصوصی و کوچک که بار شناگران آنها بسیار کم است توصیه میشود.
امروزه اکثر اسکیمرها از جنس پلیمر و بصورت یکپارچه ساخته میشوند در حالیکه در استخرهای قدیمی از اسکیمرهای بتنی متصل به سازه استخر استفاده میشد. استفاده از اسکیمر در استخر موجب کاهش بار فیلتر و بهبود عملکرد کلی سیستم می شود. دسترسی به داخل اسکیمر از طریق درپوشی که در قسمت فوقانی آن تعبیه شده است، صورت میگیرد.
در بیشتر استخرها، اسکیمر معمولا در داخل سوراخی که به کاسه استخر راه دارد و در معرض دید نیست قرار میگیرد. البته در استخرهای روکار، استخرهای پیشساخته اینتکس و جکوزیها، اسکیمر معمولا بصورت یک واحد مجزا و قابل حمل است که به لبه استخر متصل میشود. در بعضی از جکوزیهای قابل حمل نیز اسکیمر مجهز به یک فیلتر فشنگی است. بعضی از اسکیمرها شامل شیر کنترل سطح آب و واحدهای کلرزنی خودکار نیز هستند.
عملکرد اسکیمر بدین صورت است که صفحه شناور با روشن شدن پمپ در وضعیت مایل قرار میگیرد؛ بطوری که امکان ورود آب و آشغال به داخل اسکیمر وجود داشته باشد. با خاموش شدن پمپ و قطع شدن مکش، این صفحه به طور خودکار به وضعیت قائم باز میگردد و از بازگشت آشغالها به داخل استخر جلوگیری میکند.
در بعضی از اسکیمرها به جای صفحه از یک استوانه شناور استفاده میشود. عیب هر دو نوع اسکیمر یاد شده در آن است که احتمال گیر کردن برگها و آشغالها در داخل اسکیمر و مسدود شدن جریان آب در آن بسیار بالاست.
بطور کلی برای لولهکشی اسکیمر از دو ساختار مختلف استفاده میشود. در ساختار اول، لوله متصل به درین اصلی (در کف استخر) و لوله متصل به اسکیمر در قسمت زیرین اسکیمر با یکدیگر تلاقی پیدا میکنند. در این مقطع یک فلپ نیز قرار میگیرد که وظیفهی آن تنظیم میزان مکش پمپ بین لوله متصل به اسکیمر و لوله درین اصلی است.
این دریچه باید متناسب با شرایط پروژه و وضعیت محیطی استخر تنظیم شود. برای مثال، اگر مقدار برگ و آشغالهای روی آب بسیار بیشتر از آلودگیهای کف آب است، میزان مکش لوله متصل به اسکیمر باید بیشتر از درین اصلی باشد تا برگها و آشغالهای شناور روی آب به سمت اسکیمر کشیده شده و در آن به دام بیفتند. در مقابل، اگر مقدار آلودگیها، رسوبات، شن و خاک در کف استخر بیشتر است، فلپ باید به گونهای تنظیم شود که مکش لوله درین اصلی بیشتر باشد. به طور کلی، فلپ مورد استفاده در استخرها در دو نوع پلیمری و برنزی ساخته می شود.
در ساختار دوم، اسکیمر با دو ورودی مجزا ساخته میشود به طوری که یکی از این ورودیها مستقیما به خط اصلی یا اکولایزر لاین و ورودی دیگر، مستقیما به پمپ متصل می شود.