قلیائیت کل (Total Alkalinity)، یکی از پارامترهای شیمیایی مهم آب استخر است و مقدار کل موادی محلولی همچون کربنات‌ها، بی‌کربنات‌ها و هیدروکسیدها را نشان می‌دهد که pH آنها پایین‌تر از ۷ است و خاصیت بازی (قلیایی) دارند. این پارامتر با واحد بخش در میلیون (ppm) اندازه‌گیری می‌شود.
قلیائیت کل در واقع بافر pH است و تغییرات عمده در آب استخر را پیش از آنکه بر pH تاثیر بگذارند، به خود جذب می‌کند. میزان قلیائیت کل آب استخر باید بین ۸۰ الی ۱۲۰ میلی گرم در لیتر (۸۰ الی ppm 120) باشد. عواملی همچون اضافه کردن اسید خشک به آب استخر، بارش باران شدید و اضافه کردن آب تازه با قلیائیت پایین به استخر، می‌تواند باعث پایین آمدن قلیائیت کل استخر شود.
pH آب استخر باید همواره در محدوده‌ی مجاز حفظ شود. در غیر این صورت، علاوه بر افزایش میزان مصرف مواد گندزدا، به سطوح و تجهیزات استخر، آسیب وارد شده و کیفیت آب نیز تحت تاثیر قرار می‌گیرد. از آنجا که pH آب استخر بسیار ناپایدار است و در اثر تغییر دمای آب استخر یا ورود باران و سایر آلاینده‌ها به آب، به سرعت تغییر می‌کند، همواره باید سطح قلیائیت کل را در محدوده‌ی مجاز حفظ کنیم تا از نوسانات pH آب جلوگیری شود.
نکته: بهتر است سطح “قلیائیت کل آب استخر” را هر روز با نوار تست یا تست کیت مایع اندازه‌گیری کنید.
عدم تعادل قلیائیت کل آب استخر
از پیامدهای پایین بودن سطح قلیائیت کل آب استخر، می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- نوسانات سریع pH
- سوزش چشم و خارش پوست شناگران
- بروز خوردگی در قطعات فلزی تجهیزات و لوازم فلزی همچون نردبان‌ها
- آسیب وارد شدن به روکش گچی کاسه‌ی استخر
برای افزایش سطح قلیائیت کل (TA)، از بی‌کربنات سدیم (جوش شیرین) استفاده کنید. هرگز مقدار زیادی از افزاینده‌ی قلیائیت را به آب استخر اضافه نکنید. هر چند روز یکبار، مقدار کمی از بی‌کربنات سدیم را به آب اضافه کنید و آب را مرتباً تست کنید تا زمانی که میزان قلیائیت کل آب استخر به سطح مجاز برسد.
از پیامدهای بالا بودن سطح قلیائیت کل آب استخر، می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- بروز مشکل در تنظیم سطح pH آب استخر
- قرمز شدن چشم و خارش پوست شناگران
- تشکیل رسوب روی سطوح و تجهیزات استخر
- کدر شدن آب استخر
برای کاهش سطح قلیائیت کل (TA)، از سدیم بی‌سولفات استفاده کنید. هرگز مقدار زیادی از کاهنده‌ی قلیائیت را به آب استخر اضافه نکنید. هر چند روز یکبار، مقدار کمی از سدیم بی‌سولفات را به آب اضافه کنید و آب را مرتباً تست کنید تا زمانی که میزان قلیائیت کل آب استخر به سطح مجاز برسد.
اگر قلیائیت آب استخر بالا باشد، pH نیز بالا خواهد بود. بنابراین می‌توانید از کاهنده‌ی pH (هیدروکلریک اسید) استفاده کنید. از اضافه کردن مقدار زیادی اسید به آب استخر خودداری کنید چراکه باعث کاهش شدید pH و بروز خوردگی در سطوح و تجهیزات می‌شود.
سختی کلسیم
به منظور حفاظت از تجهیزات و سطوح استخر، علاوه بر pH و قلیائیت کل، سختی کلسیم آب نیز باید در محدوده‌ی مجاز حفظ شود. سختی کلسیم، مقیاسی است که کلسیم محلول در آب استخر را اندازه‌گیری می‌کند و میزان سختی یا نرمی آب استخر را به شما نشان می‌دهد. توصیه می‌شود که سختی کلسیم آب بین ۱۸۰ الی ۲۵۰ میلی گرم در لیتر (۱۸۰ الی ppm 250) باشد.
سختی کلسیم، به اندازه‌ی pH و قلیائیت کل نوسان ندارد. بنابراین، کافی است که یکبار در هفته، میزان این پارامتر را اندازه‌گیری کنید. همچنین، زمانی‌که آب تازه به استخر اضافه می‌کنید یا با اضافه کردن مواد شیمیایی، سایر پارامترهای شیمیایی آب را به تعادل می‌رسانید هم میزان سختی کلسیم آب را بسنجید.
عدم تعادل سختی کلسیم آب استخر
اگر سختی کلسیم آب به پایین‌تر از ppm 180 برسد:
آب استخر، حالت مخرب پیدا می‌کند و برای جبران کمبود کلسیم، به گچ، بتن، دوغاب و سنگ کف و دیواره‌های استخر حمله کرده و باعث بروز کندگی، حفره و پوسته پوسته شدن آنها می‌شود.
اگر آب استخر به بالاتر از ppm 250 برسد:
آب استخر تا زمانی می‌تواند کلسیم را در خود حل کند که به نقطه‌ی اشباع برسد. پس از آن، کلسیم به حالت غیرمحلول باقی می‌ماند و باعث کدر شدن آب استخر می‌شود.
اگرچه بخشی از کلسیم اضافی در آب شناور می‌ماند، اما بیشتر آن به صورت رسوب روی سطوح استخر انباشته می‌شود. تجمع رسوبات، باعث بروز مشکلات زیادی می‌شود؛ از جمله: مسدود شدن فیلتر که منجر به افزایش تعداد دفعات بکواش می‌شود، کاهش بازدهی مبدل حرارتی به دلیل تجمع رسوب روی سطوحی که انتقال حرارتی از طریق آنها صورت می‌گیرد، افت فشار بالا در لوله، اتصالات و شیرآلات و استهلاک پمپ به دلیل فشار مضاعفی که برای برقرار کردن جریان آب به آن وارد می‌شود.
به تعادل رساندن سختی کلسیم
همانطور که ذکر شد، میزان سختی کلسیم آب استخر به اندازه‌ی pH و قلیائیت کل، نوسان ندارد و بنابراین، نیازی نیست که آن را هرروز تست کنید. توجه کنید که مواد مورد استفاده برای به تعادل رساندن سطح pH و قلیائیت کل (از جمله بی‌کربنات سدیم یا جوش شیرین)، بر سطح سختی کلسیم آب تاثیر می‌گذارند. از این رو، پیش از تست آب استخر برای سنجش میزان سختی کلسیم، باید اطمینان حاصل کنید که pH و قلیائیت کل آب استخر در محدوده‌ی مجاز هستند.
نکته: پیش از تست سختی کلسیم آب استخر، حتما میزان pH و قلیائیت کل را به تعادل برسانید.
در صورتی که سختی کلسیم، پایین‌تر از سطح مجاز باشد، باید مشکل را با استفاده از افزاینده‌ی سختی کلسیم برطرف کنیم. اما اگر سطح این پارامتر، بالاتر از محدوده‌ی مجاز باشد، باید آب استخر را رقیق کنیم.
قلیائیت کل و سختی کلسیم آب استخر
توجه به تعادل پارامترهای شیمیایی آب، تضمین می‌کند که آب استخر، محیطی ایمن و بهداشتی برای شناگران است و به سطوح یا تجهیزات استخر شما آسیبی وارد نمی‌کند. بارندگی، استفاده زیاد از استخر و دمای آب استخر همگی می‌توانند بر تعادل آب تأثیر بگذارند، اما مواد شیمیایی که اضافه می‌کنید، معمولاً مهم‌تر عامل هستند.
قلیائیت کل و سختی کلسیم، از پارامترهای کلیدی آب استخر به شمار می‌روند که باید به‌طور منظم، تست شوند و در صورت لزوم و با اضافه کردن مواد شیمیایی مناسب، به محدوده‌ی مجاز برسند. برای کسب اطلاعات بیشتر، با ما همراه باشید.
اهمیت شیمی آب استخر
شیمی استخر به چند دلیل اهمیت دارد، از جمله:
ایمنی: پارامترهای شیمیایی آب استخر می‌توانند بر رشد و تکثیر انواع باکتری، کپک و جلبک استخری تاثیر بگذارند. عدم تعادل مواد شیمیایی همچنین می‌تواند باعث تحریک و عفونت پوست و چشم شود. به عنوان مثال، سطوح بالای کلر می‌تواند باعث قرمزی و سوزش چشم و پوست شود.
نگهداری استخر: حفظ پارامترهای شیمیایی استخر در محدوده‌ی مجاز، برای تمیز نگه داشتن آب و جلوگیری از آسیب دیدن تجهیزات استخر ضروری است.
طول عمر استخر: توجه به شیمی استخر می‌تواند طول عمر استخر شما را افزایش دهد.
